Które przepisy dotyczą e-commerce na rynku czeskim? 

W tym artykule omówimy ogólnie 4 najważniejsze przepisy prawne dotyczące e-sklepów w Czechach. Jeśli więc prowadzisz czeski e-sklep i chciałbyś zapoznać się z przepisami prawnymi, których musisz przestrzegać w tym kraju, informacje te znajdziesz poniżej.

Kodeks cywilny (nowy) – Ustawa nr 89/2012 Dz.U.

Ustawa ta definiuje konsumentów i przedsiębiorców we wszystkich istotnych kwestiach. Znajdziesz tu także informacje dotyczące zawarcia umowy kupna, informacje, które musisz przekazać konsumentowi przed sprzedażą towarów lub usług oraz zawarciem umowy kupna. W tym miejscu znajdziesz także sekcje dotyczące np. jakości towaru przy odbiorze, odstąpienia od umowy kupna, obowiązków sprzedawcy wobec konsumenta czy prawa z tytułu wadliwego wykonania, czyli reklamacji.

O niektórych usługach społeczeństwa informacyjnego – Ustawa nr 480/2004 Dz.U. 

Ustawa regulująca obowiązki podmiotów świadczących usługi pośrednictwa. Usługodawcą jest każda osoba fizyczna lub prawna, która świadczy jakąkolwiek usługę społeczeństwa informacyjnego, a użytkownikiem jest każda osoba fizyczna lub prawna, która korzysta z usługi społeczeństwa informacyjnego, w szczególności w celu wyszukiwania lub udostępniania informacji. Ponadto ustawa reguluje sposób rozpowszechniania przekazów handlowych drogą elektroniczną lub opisuje poszczególne przestępstwa.

O przetwarzaniu danych osobowych – Ustawa nr 110/2019 Dz.U. 

Ta ustawa reguluje przetwarzanie danych osobowych zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679, czyli tzw. RODO. Administratorzy danych osobowych i użytkownicy czerpią prawa i obowiązki z tej ustawy. Urząd Ochrony Danych Osobowych (ÚOOÚ) jest centralnym urzędem administracyjnym nadzorującym ochronę prywatności i danych osobowych w Republice Czeskiej.

O ochronie konsumenta – Ustawa 634/1992 Dz.U. 

Prawo definiuje podstawowe pojęcia takie jak konsument, sprzedawca, producent, dostawca, produkt czy usługa. Ponadto prawo reguluje obowiązki sprzedawcy, np. w zakresie sprzedaży produktów czy obowiązków informacyjnych, definiuje oszukańcze praktyki biznesowe i nieuczciwe praktyki biznesowe. Zgodnie z ustawą o ochronie konsumentów konsument (osoba fizyczna, która nie działa w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub w ramach samodzielnego wykonywania zawodu) ma prawo do pozasądowego rozstrzygnięcia sporu konsumenckiego powstałego na tle z umowy kupna lub umowy o świadczenie usług. Podmioty zajmujące się pozasądowym rozwiązywaniem sporów konsumenckich znajdują się na liście podmiotów ADR Komisji Europejskiej. W praktyce wygląda to tak, że konsument składa tutaj wniosek o wszczęcie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich (ADR) za pośrednictwem Czeskiej Inspekcji Handlowej.

§ 3

Uczciwość w sprzedaży produktów i świadczeniu usług

(1) Sprzedawca ma obowiązek:

a) sprzedawać Produkty we właściwej wadze, mierze lub ilości i umożliwić konsumentowi sprawdzenie prawidłowości tych informacji,

b) sprzedawać produkty i świadczyć usługi w wymaganej lub zatwierdzonej jakości, jeżeli jest to prawomocnie ustalone lub jeżeli wynika to z przepisów szczególnych lub w jakości przez niego wskazanej; jeśli jakość nie jest przepisana, zatwierdzona lub wskazana, jak zwykle,

c) sprzedawać produkty i świadczyć usługi po cenach ustalonych zgodnie z regulaminem cenowym oraz prawidłowo rozliczać ceny przy sprzedaży produktów lub świadczeniu usług; w ostatecznym rozliczeniu sprzedanych produktów i świadczonych usług w gotówce, łączną kwotę zawsze zaokrągla się do najbliższej obowiązującej wartości nominalnej legalnego pieniądza w obiegu,

d) przy sprzedaży wyrobów stosować urządzenia pomiarowe spełniające wymagania określone w odrębnym przepisie prawnym regulującym dziedzinę metrologii.

(2) Sprzedawca nie może żądać od Konsumenta zapłaty w związku z wybranym sposobem płatności kwoty przewyższającej bezpośrednie koszty poniesione przez Sprzedawcę w związku z tym sposobem płatności.

§ 9

(1) Sprzedawca ma obowiązek należycie poinformować Konsumenta o sposobie użytkowania i konserwacji produktu oraz o niebezpieczeństwach wynikających z nieprawidłowego jego użytkowania lub konserwacji, a także o ryzyku związanym ze świadczeniem usługi. Jeżeli jest to konieczne ze względu na charakter sprzedawanego produktu lub świadczonej usługi oraz sposób i czas ich użycia, Sprzedawca ma obowiązek zadbać o to, aby informacje te zostały zawarte w pisemnej instrukcji i były zrozumiałe.

(2) Sprzedawca przekaże konsumentowi instrukcje zgodnie z ust. 1 na trwałym nośniku danych. Sprzedawca udzieli konsumentowi instrukcji w formie pisemnej, jeżeli konsument o to wystąpi i jeżeli nie będzie to nieuzasadnione ze względu na okoliczności lub sposób zawarcia umowy, cechy sprzedawanego produktu lub charakter świadczonej usługi.

(3) Sprzedającego nie można zwolnić z obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, poprzez wskazanie faktu, że producent, importer lub dostawca nie udzielił mu niezbędnych lub prawidłowych informacji. Obowiązki te nie dotyczą jednak spraw, w których w grę wchodzą fakty oczywiste lub powszechnie znane.

Oczywiście istnieją inne przepisy, których musisz przestrzegać jako osoba prawna w Republice Czeskiej. Zależy to jednak od tego, jaką firmę posiadasz. Na przykład Ustawa o spółkach gospodarczych 90/2012 Dz.U. dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (s.r.o.) lub Ustawa o działalnościach jednoosobowych 455/1991 Dz.U. dla działalności jednoosobowych. Ponadto Ustawa o podatku od wartości dodanej 235/2004 Dz.U., która reguluje podatki. Wiele z tych przepisów jest następstwem lub uzupełnieniem przepisów Unii Europejskiej.